Kinderen van NSB-ers
De Nationaal-Socialistische Beweging in Nederland (NSB) was een Nederlandse politieke partij die van 1931 tot 1945 heeft bestaan. De NSB (foto rechts: NSB-speld) baseerde zich op de ideologie van het Nationaal Socialisme van de nazi’s in Duitsland onder leiding van Adolf Hitler. De NSB noemde zichzelf een beweging. De NSB is opgericht door de latere leider Anton Mussert en Cees van Geelkerken. Tijdens de Duitse bezetting van Nederland van 1940-1945 collaboreerde de NSB met de nazi’s. Fanatieke NSB-ers waren ook actief bij het opsporen van Joden en kregen daarvoor van de Duitser ook een financiële beloning, het zogeheten kopgeld.
Na de oorlog
Na de bevrijding van Nederland werd de NSB verboden. NSB-er’s werden gearresteerd en meestal ondergebracht in interneringskampen, waar ze moesten wachten tot hun berechting. NSB-leider Mussert kreeg de doodstraf en werd gefusilleerd, Van Geelkerken kreeg een levenslange gevangenisstraf opgelegd.
De haat tegen NSB-er was bij veel Nederlanders groot, omdat ze met de Duitsers hadden samengewerkt. En ook hun kinderen, die in of na de oorlog waren geboren ondervonden hiervan de gevolgen.
De kinderen
Hoewel kinderen niet verantwoordelijk zijn voor de daden van hun ouders, werden kinderen van NSB-ers veelal door andere kinderen met de nek aangekeken. Ze werden buitengesloten van vriendschappen en samen spelen. Ook zij die na de oorlog zijn geboren. Ze werden nogal eens doelwit van pesterijen van klas en buurtgenootjes en waren soms ook niet welkom bij de ouders van ‘goede Nederlanders’. In veel gevallen leidde dit ertoe dat deze kinderen zwegen over hun ouders en hun NSB-achtergrond. Dit kon leiden tot sociaal isolement, schuldgevoel en angst dat zou uitkomen dat je vader en/of moeder ‘fout’ was geweest in de oorlog.
Kindertehuizen en pleeggezinnen
De zorg voor de minderjarige kinderen van gedetineerde NSB-ers viel onder het Bureau Bijzondere Jeugdzorg van het Militair Gezag, dat was ingesteld op 14 september 1944 (in het toen al bevrijde zuidelijk Nederland) en ontbonden op 4 maart 1946. In 1950 maakte dit Bureau het eindrapport op:
- I
n de periode tussen 1945 en1950 zijn ongeveer 8000 kinderen van geïnterneerde ouders in kindertehuizen opgenomen. - In een aantal gemeenten zijn speciale opvanghuizen geweest voor kinderen van gedetineerde NSB-ers. Zoals in Amsterdam en bijvoorbeeld op buitenplaats Bosbeek in Heemstede (foto rechts) in de jaren 1945-1948.
- 20.000 kinderen zijn opgevangen door pleeggezinnen.
NSB-kinderen werden ook in pleeggezinnen geplaatst, wat het gevoel van niet- geaccepteerd en minderwaardig ook in deze situatie kan versterken. Hierdoor en door het maatschappelijk NSB-stigma is de jeugd van al deze kinderen veelal niet eenvoudig geweest.
Schuldgevoel
Er kan sprake zijn van gevoelens zoals schuld, schaamte, angst en miskenning. Bij een aantal van hen is dit zo sterk geworden dat -vaak op wat latere leeftijd- zij hiervoor hulp moesten zoeken en therapie kregen. Een belangrijk aspect van deze tweede generatie-problematiek bij NSB-kinderen is ook het niet weten wat er is gebeurd, omdat hun ouders daarover niet wilden of konden praten.
Stichting Werkgroep Herkenning
De Stichting Werkgroep Herkenning biedt hulp aan voor NSB-kinderen, kleinkinderen en familieleden, die geestelijke en emotionele problemen hebben m.b.t. hun opvoeding en achtergrond.
Deze stichting is hier >> te bereiken
HIERONDER VERHALEN VAN NSB-KINDEREN
