Frits ter Maat

Frits ter Maat (87) was een jongetje van 13 jaar toen hij samen met zijn moeder op de fiets in de winter van 1944-45 vanuit Amsterdam naar Oost-Nederland op hongertocht ging. Het werd een barre tocht in de vrieskou in de hoop eten te vinden om de hongerwinter door te komen.

Frits vertelt: “Wat we met kerst 1944 gedaan of gegeten hebben weet ik niet meer. Wel weet ik nog heel goed, dat we een plan hebben gemaakt om naar Nijkerk en Putten te gaan om voedsel te halen, zodat we de rest van de winter konden doorkomen. Want voedsel was voor ons gezin in Amsterdam een groot probleem geworden (Foto rechts: de ouders van Frits in betere tijden). 
Tot voor kort hadden we nog voedsel kunnen halen in de IJ-polder en meer naar het noorden in de Wieringermeer. Maar daar was inmiddels niets meer te krijgen. Dus bleef ons niet anders over dan het verder weg te proberen. Ik was 13 jaar en had al 2 jaar ervaring in het ’naar de boer gaan’. Samen met mijn moeder of alleen. Mijn vader kon dergelijke tochten niet aan. Hij had een ernstige maagaandoening".

Hongertocht

Frits: "Onze hongertocht naar Oost-Nederland en het voedsel dat we daarmee hebben kunnen bemachtigen, heeft ervoor gezorgd we de hongerwinter overleefd hebben. Het was geen vetpot en wij moesten het in het laatste oorlogsjaar doen met karige maaltijden en een voortdurend hongergevoel. Ik was ook nog een opgroeiend kind (Foto rechts: Frits 13 jaar), dat voortdurend trek had. Maar we hebben het volgehouden. We gingen niet dood van de honger zoals veel anderen."

Zwaar en angstig

"Onderweg hebben we tijdens onze hongertocht oorlogsleed meegemaakt. Maar vooral veel menslievendheid ontvangen van de boerenfamilies, die ons ondanks de schaarste en de vele anderen die ook op hongertocht waren, steeds maar weer onderdak en voedsel gaven. Het is voor mij als jongen van 13 jaar een zware en angstige tocht geweest", aldus Frits.

Doorzettingsvermogen

"Ik ben dankbaar dat het goed is afgelopen. Het heeft mij in mijn verdere leven doorzettingsvermogen gegeven. En het besef dat er in de wereld nog altijd kinderen zijn die honger hebben als gevolg van oorlogen. Leren we het dan nooit?”

Klik hier >> voor het ooggetuigenverslag van de barre hongertocht van Frits en zijn moeder.