Peter Steenmeijer

Het oorlogsverhaal van Peter Steen­meijer over de dood van zijn broertje Hugo tijdens de bersiap in Soerabaja. Pia Media maakt een video over het verhaal van Peter's broertje Hugo en reisde daarvoor ook af naar Djakarta.

Peter Steenmeijer was tot en met 2013 directeur van de Oorlogsgravenstichting in Indonesië. Maar ook een nabestaande van een slachtoffer van de bersiap-periode, zijn oudste broertje Hugo.

Hugo

Hugo, werd geboren in ’42, maart , vlak nadat de Tweede Wereldoorlog in Nederlands-Indië was uitgebroken en de Japanners Indië bezetten. Peter’s ouders waren net getrouwd. Zijn vader werd krijgsgevangen gemaakt en door de Japanners afgevoerd naar de Birma/Siam spoorweg. Moeder bleef in Soerabaja achter . Ze was Indische en buitenkamper, en moest zich met die baby in die heel moeilijke periode staande zien te houden en te overleven in een heel moeilijke en vijandige omgeving.

Bersiap

Na de Japanse capitulatie op 15 augustus 1945 riep Soekarno de onafhankelijkheid van Indonesië uit. Er volgde een periode van opstand en bloedige vervolging van Nederlanders . Steenmeijer:“Gewapende bendes van jongeren trokken door de straten, er waren moordpartijen vooral in Soerabaja. De zogenaamde bersiap was aangebroken. Het was één grote chaos en de hele wijk rondom het huis waar toen mijn moeder en die kleine Hugo zaten, is uitgemoord. (..) Zij heeft met mijn oudere broer Hugo, toen was hij ongeveer drie jaar oud, zich een lange periode moeten verstoppen in een soort kast in dat huis . Ze hadden geen eten, geen drinken. Mijn moeder moest ’s nachts er uit om voedsel bij elkaar te scharrelen. Het was heet en vies en die arme Hugo moest zijn eigen plas opdrinken om nog wat vloeistof binnen te krijgen”, aldus Peter Steenmeijer.

Geen medicijnen

De kleine Hugo wordt ziek, en net als voor zoveel anderen, zijn er ook voor hem geen medicijnen. Peter Steenmeijer vertelt: “Tijdens de Tweede Wereldoorlog, was hij eigenlijk al ondervoed. Hij was er slecht aan toe en vaak ziek. Toen na de Japanse bezetting de bersiap uitbrak kon mijn moeder niet aan medicijnen komen. Hugo werd steeds zieker. Er was tegenstand en tegenwerking van de pemoeda’s, de opstandelingen. Hij is langzamerhand steeds zieker geworden en niet meer genezen en is toen gestorven.(..) Ik denk dat als er geen pemoeda’s waren geweest, geen tegenwerking of geen problemen waren geweest (..) en als Hugo gewoon zijn medicijnen had kunnen krijgen, in zo’n situatie, dat hij dan gewoon had overleefd.”

Verrassing

De familie Steenmeijer keert terug naar Nederland. Inmiddels zijn Peter, zijn zus Peggy en zijn jongere broer Victor geboren. Ze woonden in verschillende huizen in Nederland. En elke keer ging een verhuiskist mee, die ze uit Indonesië hadden meegenomen. Maar die werd nooit geopend. Dat gebeurde pas in 2001 na de dood van de ouders Steenmeijer. En toen wachtte Peter, Peggy en Victor een grote verassing toen ze de inhoud van de kist na zoveel jaar eindelijk konden aanschouwen...