Thea Meulders

Samen met haar moeder en zusje werd Thea Meulders in april 1942 (foto video) als kind geïnterneerd in het Japanse concentratiekamp Brastagi. In totaal heeft zij in vijf verschillende kampen gezeten. Ze is geboren in 1939 op Java. Haar vader was 1e Luitenant bij het KNIL-KMARI en is in 1942 door de Japanners geëxecuteerd.

Het echtpaar Meulders is na hun huwelijk in Nederland naar het toenmalige Nederlands-Indië verhuisd waar Meulders als 2^e luitenant in dienst was getreden bij het KNIL, het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger. Samen met zijn vrouw wordt hij gedetacheerd in de plaats Magelang op Midden Java.
Daar wordt op 30 juni 1939 hun eerste kind geboren: een dochtertje. Ze noemen haar Thea. Ze zijn dolgelukkig met haar. Maar op de achtergrond is toch ook al wel de oorlogsdreiging van Japan voelbaar.

Naar Sumatra

Toen Thea 7 maanden oud was, werd Thea's vader (foto rechts) overgeplaatst naar Atjeh op Noord-Sumatra. Hij wordt bevorderd tot 1e Luitenant bij de Koninklijke Marechaussee van het KNIL.
In november 1941 wordt Thea's zusje geboren.
Met de dreiging van een Japanse inval wordt vader Meulders als militair gescheiden van zijn gezin en vertrekt naar de binnenlanden van Sumatra om daar met zijn manschappen de Japanners tegen te houden.

Japans concentratiekamp Brastagi

Te zelfder tijd (januari 1942) worden Thea, haar moeder en haar zusje verplaatst naar de Plantersschool in Brastagi. Ze dachten er veilig te zijn. Maar met de Japanse bezetting wordt de school een concentratiekamp, waar Nederlandse vrouwen en kinderen gevangen gezet worden. Dat gebeurde ook met moeder Meulders en haar twee kleine kinderen.

Het kampleven

Het leven in Kamp Brastagi (foto rechts), waar honderden vrouwen en kinderen gevangen zijn gezet door de Japanners, is zwaar. Men mag het kamp niet uit, er is weinig voedsel en de vrouwen moeten hard werken op het land.
Men probeert op allerlei manieren aan voedsel te komen. Onder andere door bij de omheining van het kamp met de plaatselijke bevolking voedsel te ruilen tegen waardevolle spullen, die de vrouwen mee in het kamp hadden genomen en ze daar voor de Jappanners te verbergen. Maar het ruilen van spullen tegen eten werd door de Japanse bewaking gezien als smokkelen. En dat werd zwaar bestraft onder andere door alle vrouwen in het kamp van 's ochtend zes tot 's avonds zes in de brandende tropenzon op appèl te laten staan, totdat een van de vrouwen zou bekennen 'gesmokkeld' te hebben.

Verjaardagen

Ondanks alle ellende, worden er in het kamp toch verjaardagen gevierd. Door onderling te ruilen zorgden de vrouwen voor cadeautjes voor de kinderen. Thea kan zich haar 5^e verjaardag in kamp Brastagi nog goed herinneren. Ze krijgt, naast een klein gekookt kippeneitje en een tekening, een pop. Haar moeder had die geruild tegen haar favoriete dansschoenen, die ze als aandenken aan hoe ze vroeger met haar man danste, had meegenomen in het kamp. De blije Thea noemde haar pop: Pop Edith...

Verzamelkamp Aek Pamienke

Aan het eind van de oorlog zijn er bij de rubberplantage bij het Sumatraanse dorp Aek Pamienke (foto rechts station Aek Pamienke) door de Jappanners 3 verzamelkampen ingericht. Er worden 5000 vrouwen en kinderen ondergebracht, waaronder moeder Meulders met haar 2 dochtertjes. Ze overleven het en maken in kamp Aek Pamienke de Japanse capitulatie mee.

Capitulatie-plechtigheid

Twee Hollandse vrouwen, Ria Eikens en Nora Prins, organiseerden ter gelegenheid van de Japanse capitulatie in het kamp een plechtigheid. Daarvan zijn met een filmcamera, die gedurende de drie kampjaren door de vrouwen-met gevaar voor eigen leven- zorgvuldig verstopt was, beelden gemaakt die te vinden zijn in de Collectie van het Mueson >>  en ook te zien zijn in de video-reportage over Thea Meulders. 

Vader onthoofd

Op de dag van de capitulatie-plechtigheid krijgt Thea's moeder te horen dat haar man, de vader van Thea en haar zusje, door de Japanners krijgsgevangen is gemaakt en vervolgens door hen, in strijd met het oorlogsrecht, onthoofd is. Zijn lichaam is in een rivier gegooid en nooit meer teruggevonden.
Hij is slechts 26 jaar geworden. 

Gastdocent

Thea Meulders (foto rechts) is inmiddels de tachtig gepasseerd. Ze was jarenlang voorzitter van de Stichting Gastdocenten W.O. II Zuidoost Azië. Ze ziet het als haar missie dat verhalen van oorlogsslachtoffers door henzelf worden verteld, met name aan jongeren.

De video met het oorlogsverhaal van Thea Meulders is mede mogelijk gemaakt door een subsidie van het vfonds (Nationaal Fonds voor Vrede, Vrijheid en Veteranenzorg) in het kader van het project 'De laatste ooggetuigenissen van (de gevolgen van) de Tweede Wereldoorlog' van de Stichting Oorlogsverhalen.