Arend Jan van den Berg

Arend Jan van den Berg is geboren in 1933. Hij heeft heel heldere herinneringen aan de Tweede Wereldoorlog in Geleen. Voor zijn vier kleinzoons heeft hij zijn oorlogsverhaal op schrift gesteld. Enkele fragmenten:

Duitse inval

Toen de Duitsers op 10 mei 1940 Geleen aanvielen was Arend Jan 6 jaar en 7 maanden. Hij schrijft:
" ’s Morgens al heel vroeg werd ik gewekt werd door hevig gebrom boven ons huis. Een geluid dat mij totaal onbekend voorkwam. Ik sliep met drie van mijn vier broers op een kamer op de eerste verdieping van ons huis. Na van de eerste schrik bekomen te zijn, ben ik toch maar uit bed gekropen en heb via een van de ramen van onze slaapkamer naar buiten gekeken. Het was een mooie lentemorgen, de zon kwam net op. Grote vliegtuigen met aan de voorkant grote glazen koepels, waardoor ik de piloten zo maar kon zien zitten, vlogen heel laag over de bomen rond ons huis. Op die vliegtuigen waren grote kruizen geschilderd. Hoewel het nog erg vroeg was, waren mijn ouders ook al opgestaan. Toen ik beneden kwam, mocht ik niet naar buiten. 'Dat is veel te gevaarlijk, want het is nu oorlog', zei mijn vader".

Bombardement van Geleen.

Op 5 oktober 1942 klonk er opnieuw geronk van vliegtuigen boven Geleen. Arend Jan schrijft: "Het moet rond 10.00 uur ’s avonds geweest zijn, toen moeder ons wekte. 'Gauw, gauw ', zei ze, 'Vlug uit bed, aankleden en naar beneden.' Boven ons huis was er opnieuw geronk van vliegtuigen. Buiten was de nacht helder verlicht door lichtend vuur, dat langzaam naar beneden kwam. Het leek wel een kerstboom, die in brand stond. Verder weg hoorden we harde knallen, die nadreunden ook in ons huis, waar in de kasten de kopjes en schoteljes rinkelden. 'Ze bombarderen de mijn', zei mijn moeder. Achteraf bleek, dat het Engelse bommenwerpers waren, die zich vergist hadden, omdat ze de Maas voor de Rijn hadden aangezien en daardoor dachten, dat ze al boven Duits grondgebied waren...
...In de keuken stonden twee van mijn broers en ik langs de muur dicht bij de deur naar buiten. Die deur rammelde in het slot, telkens als er ver weg weer een bom viel. Moeder zat aan de rand van de tafel met mijn jongste broertje van vijf jaar op schoot. Zij zat telkens te bidden. Vader was niet thuis, hij had nachtdienst op de mijn. Plotseling hoorden we een heel raar snerpend geluid, gevolgd door een enorme klap. Wij vlogen verdoofd  door de keuken en kwamen onder de keukentafel weer enigszins tot bedaren".

Oorlog overleefd

Arend Jan van den Berg zijn ouders en zijn broers hebben de oorlog overleefd. In zijn oorlogsverhaal schrijft hij over hoe hij de oorlog heeft meegemaakt en welke beperkingsmaatregelen de Duitsers hadden genomen. Ook schrijft hij over de voedsel voorziening en de bevrijding door de Amerikanen.

Het hele oorlogsverhaal van Arend Jan van den Berg is hier >> te lezen.