Direct contact? Mail ons: info@oorlogsverhalen.com

Home > Namen > J.H. Nuhoff

J.H. Nuhoff

Oorlogsverhaal van J.H. (Jan) Nuhoff naar aanleiding van de tv-uitzendingen van 'Archief van Tranen'. Zijn relaas begint aan het einde van de Japanse tijd en gaat over de bersiap tijd. Hieronder de hoofdlijnen van zijn verhaal.

Jan Nuhoff (foto boven), inmiddels bijna 97 jaar en wonend in Spanje, vervolgt:
"In 1945, aan het einde van de oorlog zat ik in het interneringskamp Het tiende bat. in Bandung: Kamp Kebon Waroe (foto rechts) en mijn vader en broer in het kamp in Tjimahi. Ik was toen 20 jaar oud, mijn broer 17 en mijn vader 50", aldus Nuhoff. "Bij het uitbreken van de oorlog met Japan in Nederlands-Indië bestond ons gezin uit vader, moeder en drie kinderen. Wij, de kinderen zijn allemaal in Nederlands-Indië geboren en opgegroeid. Mijn beide ouders waren echte Nederlanders. Mijn moeder kwam uit Leeuwarden, mijn vader uit Amsterdam. Ik, de middelste van de drie, zal het in dit relaas niet hebben over wat me allemaal gedurende de Japanse bezetting, is overkomen".

Gelopen van Bandung naar Tjimahi

"Na de Japanse capitulatie  ben ik van Bandung naar Kamp Tjimahi (foto rechts) gelopen naar vader en broer, om te vertellen dat ik met de trein naar Batavia (Djakarta) zou gaan . Naar mijn moeder en zus, die daar in kamp Tjideng zaten. Vader en broer vertelden, dat zij niet meegingen, maar als alles in Tjimahi geregeld was, zij ook naar Batavia zouden gaan. Samen met anderen ben ik op de trein gestapt en zonder problemen in Batavia aangekomen. Het was toen wel al rumoerig op de stops onderweg. Mijn vader en broer zijn een maand later vertrokken. Nooit in Batavia aangekomen. Volgens inlichtingen zijn ze onderweg bij Tjikarang door de pemoedas uit de trein gehaald en gijzelaar gemaakt". 

Vader en broer vermoord

"In die tijd gebeurde het volgende: de Engelse troepen waren in Indië gekomen om ons te "bevrijden". Een bommenwerper van hen, moest een noodlanding maken in de buurt van Tjikarang. De bemanning is door de bevolking afgeslacht. Mijn zus en ik zijn naar de commandant gegaan en hebben hem gevraagd om tijdens de wraakactie van de Engelsen, even verder te gaan naar Tjikarang om daar de gijzelaars te bevrijden. Dit werd beloofd, maar niet gedaan" (Foto rechts: vader van Jan Nuhoff).


Afgeslacht

"De kampong, waar de bemanning van dat verongelukte vliegtuig is afgeslacht, werd volledig vernield, uitgemoord en door de Engelse troepen in brand gestoken.
Als repressaille zijn toen die 15 gijzelaars, waaronder mijn vader en mijn broer, afgeslacht. Van hen is later nooit meer iets terug gevonden" (Foto rechts: de broer van Jan Nuhoff).

Naar Nederland

"Ik ben later naar Nederland vertrokken. Ik ben bij familie gekomen, maar die waren net zo onaardig als de rest van Nederland. Ook dit is een apart verhaal, waar ik het nu niet over zal hebben. Ik heb mij zelf opgewerkt van uit het niets en ben tot slot gepensioneerd als Gezagvoerder bij de Nedlloyd. In Nederland wilde ik niet meer blijven. Ik ben daarom ergens anders gaan wonen. Ik heb in Belgie gewoond en daarna woonde ik in Spanje. Al meer dan 20 jaar".

Genoegdoening

"In het nieuws waren er berichten over de Indonesische weduwen wier mannen waren geëxecuteerd door Nederlandse militairen tijdens de 'politionele acties'. Zij vroegen om genoegdoening en schadevergoeding.
Dat greep me aan. Ik heb hierover toen de Ombudsman aangeschreven. Die wist er geen weg mee en stuurde mijn brief door naar Buitenlandse Zaken. Van hen kreeg ik een nietszeggende brief terug, waarin stond dat zij met hun "Gebaar" al genoegdoening gegeven hadden! Ik ben niet uit op schadevergoeding. Die weduwen hebben nog een plek om aan hun familie te denken. Wat hebben wij, mijn zus en ik? Niets, zelfs geen genoegdoening van de Nederlandse regering". 

Japanse ereschulden

"Ik ben lid geweest van Japanse Ereschulden. Dat was in de tijd van Premier Kok. Het kabinet wilde onze grieven toen niet bij de Japanse regering aankaarten. Dat zou weleens de handelsbelangen tussen Japan en Nederland kunnen schaden...! 
Ik hoop dat mijn verhaal bijdraagt aan de aandacht voor de afschuwelijke bersiap tijd".

Meer informatie over Archief van Tranen en de bersiap slachtoffers is hier >> te vinden

Terug naar het overzicht