Robert Schabracq

Robert Schabracq heeft als 12 jarige jongen de Japanse inval in Nederlands-Indië meegemaakt en de daarop volgende bezetting van 1942 tot 1945. Hij vertelt zijn oorlogsverhaal over de Japanners en zijn opsluiting in het jongenskamp Bangkong in Semarang op Java.

In het Japanse jongenskamp Bangkong was er de dagelijkse strijd , ook voor kinderen als Robert Schabracq om te overleven. Er was permanent honger en iedereen probeerde aan eten te komen. De Japannes waren wreed en ze maakten zich schuldig aan lijfstraffen, martelingen en executies, waar de kinderen in het kamp gedwongen werden om naar te kijken.

Ontmoeting met opa

Aan het eind van de Tweede Wereldoorlog in Zuid-Oost Azië had Robert Schabracq een onverwachte ontmoeting bij de poort van het kamp, dat was gevestigd in een voormalig nonnenklooster. Hij zag op een brancard zijn opa Abraham Bollegraf (foto rechts) liggen, die naar binnen gebracht werd. Zijn opa was ziek en de kleine Robert ontfermde zich over hem. Zo goed en zo kwaad als het ging verzorgde hij hem. Tevergeefs, want vlak voor de Japanse capitulatie overlijdt Robert's opa. Hij is begraven op het Nederlands Ereveld Kalibanteng in Semarang.

Kleinzoon

Samen met zijn kleinzoon, die dan even oud is als Robert ten tijde van het overlijden van zijn opa, bezoeken ze 60 jaar later de plekken waar Robert gevangen zat en waar zijn opa stierf.

De video met het oorlogsverhaal van Robert Schabracq is mede mogelijk gemaakt door een subsidie van het vfonds (Nationaal Fonds voor Vrede, Vrijheid en Veteranenzorg) in het kader van het project 'De laatste ooggetuigenissen van (de gevolgen van) de Tweede Wereldoorlog' van de Stichting Oorlogsverhalen.