Karel Schell

Oorlogsverhaal van Karel Schell die geboren is in 1940 te Batavia, de toenmalige hoofdstad van Nederlands-Indië. Hij overleefde samen met zijn moeder 3 Japanse concentratiekampen. In Bandoeng zag hij in 1947 de door pemoeda's leeggeplunderde huizen van Nederlanders tijdens de bersiap. Pia Media maakte over zijn verhaal een video voor de Federatie Indische Nederlanders (FIN)

De ouders van Karel Schell zijn in 1939 naar Nederlands-Indië gegaan om daar een gezin en een carrière op te bouwen. Karel's vader Pieter Schell werkte als technisch ingenieur bij een bedrijf van landbouwmachines.
In 1940 werd hun eerste kind geboren. Hij werd vernoemd naar zijn grootvader: Karel Schell, die in Nederland woonde.

Birma Spoorweg

Toen de Japanners in maart 1942 Nederlands-Indië bezetten, werd Karel's vader, die als officier was ingedeeld bij het KNIL (Koninklijk Nederlands Indisch Leger) gevangen genomen en opgesloten. Later werd hij gedeporteerd naar Birma waar hij als gevangene van de Japanners moest werken aan de bouw van de Birma Spoorlijn.

Jappenkampen

Karel en zijn moeder Bep (foto rechts uit 1942) werden door de Japanners opgesloten in diverse concentratiekampen op Java. Dat waren achtereenvolgens Kamp Kareës (Bandoeng), Kamp Tjihapit (Bandoeng) en Kamp Makassar (Batavia). In het laatste kamp werden zowel moeder Bep als Karel ernstig ziek.  Moeder Bep kreeg geelzucht. Karel vertelt hierover: " Ze leek op een Japanner, want ze begon helemaal geel te worden. Ik dacht: "ze gaat dood". Maar zijn moeder overleefde het. De jonge Karel werd zelf ook ernstig ziek in het kamp. Hij kreeg amoebendysenterie, dat hij maar net overleefde. Op latere leeftijd moest alsnog een deel van zijn darmen verwijderd worden.
Vader Pieter Schell keerde na de Japanse capitulatie terug uit Birma en Singapore waar hij opgesloten had gezeten in de Changi gevangenis, die tijdens de Tweede Wereldoorlog als Japanse krijgsgevangenkamp voor geallieerde krijgsgevangenen gebruikt. 

Voorwerpen uit kamptijd

Karel heeft nog altijd een aantal voorwerpen uit de kamptijd van zijn vader bewaard: een primitief etenspannetje, een bord, identiteitsplaatjes van zijn vader, moeder en hemzelf en een schilderijtje dat een kameraad uit de Changi gevangenis voor zijn vader heeft gemaakt als dank voor het uitlenen van het etenspannetje. In de video hiernaast zijn deze voorwerpen te zien en vertelt Karel Schell welke betekenis ze voor hem tot op de dag van vandaag hebben: "Hij heeft die voorwerpen nagelaten. Ze zijn mij heel dierbaar, die bewaar ik en koester ze".