Simon Soesan

Simon Soeshan is in 1956 geboren in Beverwijk en in 1973 geëmigreerd naar Israël. Zijn familie is in de Tweede Wereldoorlog zwaar getroffen door de Holocaust: 337 familieleden werden vermoord door de nazi's. Nu maakt Simon met zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen in Israël de zoveelste oorlog mee. Nu vanwege de aanval van Hamas-terroristen, die een beestachtige slachtpartij aanrichtten in dorpen, kibboetsiem en moshaviem aan de Gazaanse grens.

Kleinkinderen kalmeren

"We kalmeren de kleinkinderen, hebben extra voedsel ingeslagen en de schuilkelders zijn open. Het ergste moet nog komen, maar we weten wat ons te doen staat", vertelt Simon Soesan aan NH Nieuws.nl.
Soesan woont in Haïfa, dat van tijd tot tijd ook onder vuur is gekomen van Hamas-en Hezbolla-rakettten. Het Israëlische raketschild Iron Dome onderschepte tot nu toe de projectielen. De oorlog nu als gevolg van de terroristische moordpartijen van Hamas op 7 oktober 2023 raakt Simon en zijn familie diep. Simon: "De kleinkinderen logeerden bij ons en maakten me vroeg wakker. Aan één blik op mijn telefoon had ik genoeg. Raketaanvallen. En het vermoeden dat het een voorspel zou kunnen zijn van iets groters. Helaas bleek dit te kloppen Het is stil op straat en iedereen is ermee bezig. Ook bij ons thuis staat voortdurend de televisie aan. Zaterdag zaten mijn vrouw en ik met tranen in de ogen voor het toestel. Het aantal doden bleef maar oplopen", aldus Simon Soesan in NH Nieuws.nl

De oorlogen in Israël
In Opiniez.nl wordt kort daarop een artikel van Simon Soesan gepubliceerd over de oorlogen in Israël. Daarin schrijft hij ondermeer:
“Opgroeiend in Nederland had het woord ‘oorlog’ maar één betekenis: 1940-45. Jacques Presser zocht er een woord voor en noemde het De Ondergang, later werd het Holocaust en nog later werd het Hebreeuwse woord Sho’a overgenomen. Israël heeft in zijn nog jonge geschiedenis al veel oorlogen moeten voeren. Ik woon sinds 1973 in Israël. Als hier het woord ‘oorlog’ wordt gebruikt- hier noemen wij korte oorlogen ‘acties’- heeft het ook een naam, omdat we er een aantal hebben gehad, te weten:

• de Onafhankelijkheidsoorlog van 1948
• de Sinaï-actie van 1956
• de Zesdaagse Oorlog van 1967,
• de Uitputtingsoorlog van 1968-73,
• de Jom Kippoer-oorlog van 1973,
• de Litani-actie van 1978, 
• de Vrede voor Galilea-oorlog van 1982 (of de Eerste Libanonoorlog),
• de Tweede Libanon-oorlog van 2006,
• en daarna nog ontelbare acties in en om Gaza".

Simon vervolgt: "Tijdens bezoeken in Nederland komt altijd ‘de oorlog’ (Tweede Wereldoorlog) naar boven: vrienden of familie die iets ontdekt hebben over wat er met hun familie is gebeurd tijdens ‘de oorlog’, iemand die ontdekte wie ook ‘fout’ is geweest tijdens ‘de oorlog’ – er is altijd wel iets.
Wanneer je hier, in Israël, met vrienden of familie zit en iemand wil iets over een oorlogservaring vertellen, dan wordt meteen de naam van de oorlog genoemd”.

337 familieleden vermoord door de nazi’s
Simon: “Mijn ouders hebben nooit echt veel verteld over hun ervaringen tijdens de Sho’a. Ze werden verstopt bij de familie Snellen in Sevenum, waar ze bijna drie jaar ondergedoken bleven. Flarden van verhalen over wat er met de rest van hun beide families is gebeurd, hielpen alleen om te begrijpen dat de Duitsers, in samenwerking met de Nederlandse buren en politie, 337 familieleden van mijn ouders konden oppakken en vermoorden.
De details van wat er allemaal gebeurd is in die tijd komen uit boeken, verslagen zwart-wit foto’s en enkele filmopnamen. Ook had ik vele gesprekken met overlevenden. Bezoeken aan acht concentratiekampen voltooiden mijn informatie over wat er zich allemaal heeft afgespeeld in die tijd”.

Zoveelste oorlog
“Israël is vanaf 7 oktober 2023 in haar zoveelste oorlog. Deze oorlog begon met een onverwachte aanval van Hamas-terroristen, die een beestachtige slachtpartij aanrichtten in dorpen, kibboetsiem en moshaviem aan de Gazaanse grens. De details van deze slachtpartij komen nu dagelijks naar boven. Sommige details komen van overlevenden, andere details komen na een forensisch onderzoek".

Gruwelijkheden
"Eerlijk gezegd dacht ik dat ik alles over gruwelijkheden al had gelezen en gehoord, daar ik veel over de Sho’a heb gelezen en onderzocht. Echter, de details over het verkrachten van baby’s en het daarna onthoofden van deze baby’s, het verkrachten van ouders voor de ogen van hun kinderen en omgekeerd, het levend verbranden van mensen terwijl de terroristen zitten te eten – al dit is ongekend voor mij – en velen met mij.
Gisteravond, twaalf dagen na die Zwarte Zaterdag, werd er iets verkoolds gevonden in kibboets Be’eri. De pathologen en forensische onderzoekers snapten het niet en het duurde uren voordat ze begrepen wat het was: het verbrande stoffelijke overschot van een vrouw die een baby in haar armen hield. Ze was met ijzerdraad vastgebonden aan haar baby – de patholoog ontdekte dat beiden levend verbrand waren.
Ik vraag niet waarom. Ik begrijp alleen dat er geen einde komt aan wreedheid, dat er een hoeveelheid haat moet zijn opgebouwd om zoiets te kunnen bedenken, laat staan doen”.

Desinformatie
“De desinformatie over het ontstaan van Israël, over het nationaal recht van Israël en de geschiedenis van ons volk begint bij hen thuis, maar gaat door op school.  Met “school” bedoel ik ook de madrassa (Koranschool) in de moskee, waarop geen supervisie is”.

Meer dan 100.000 Palstijnen en Gazanen werken dagelijks in Israël
“Het gekke is dat de enigen in de moslimwereld die anders weten de Gazanen en de Palestijnen zijn. Zo’n 20.000 Gazanen en 130.000 Palestijnen komen (tot deze oorlog) dagelijks naar Israël om hun brood te verdienen. De VN en EU, met al hun kritiek op ons, hebben geen banen gecreëerd in Gaza en Palestina: hun financiële bijdrage gaat voornamelijk naar privé-bankrekeningen van de Palestijnse bazen. Door de interactie met deze dagwerkers in Israël hebben velen ontdekt dat we geen hoorntjes op ons hoofd hebben. Dat we geen babybloed drinken en dat we geen Palestijnen of Gazanen haten. We haten terroristen”.

Samenwerkingspogingen
“Onze militaire acties tegen terroristen hebben niets te maken met onze samenwerkings-pogingen met de Palestijnse Autoriteit. Ook het gedrag van onze extreme kolonisten heeft niets te maken met wat wij, het volk, als toekomst met onze buren willen. De grote meerderheid in Israël wil niet over een ander volk heersen. De grote meerderheid in Israël gelooft niet in een Groter Israël. De grote meerderheid in Israël begrijpt allang dat we dit kleine stukkie land met anderen zullen moeten delen”, aldus Simon Soesan in zijn artikel voor Opiniez.nl. 

Simon Soesan heeft columns geschreven in o.a. NRC Handelsblad, het Reformatorisch Dagblad, Israël Actueel, Opiniez en het Nieuw Israëlitisch Weekblad. Zijn familie en vriendschappen met Joden, Moslims en Christenen inspireren hem bij het schrijven van artikelen en boeken.